Bebeğimiz, dünyaya merhaba dediği andan itibaren aktiftir. Onlar da görür, duyar, koklar, dokunur ve tat alırlar. Bunları  da yapabilmesi için etrafında ona bunları gösterecek, yaptırabilecek bilinçli birileri olmalıdır. Bebekler ilk bir yıl isteklerini ağlayarak belli ederler. Ağlamak onlar için gözyaşı dökmek demek değil tam aksine sizinle konuşma metotudur. Bebeğimiz ağladığı zaman onun ne istediğini bilip sevgi ve şefkat göstererek isteklerini yerine getirirsek “Ben onlar için önemliyim, benim ihtiyaçlarım önemli” duygusu gelişir. Ama her seferinde farklı bir kişi gelirse ya da ağladığı zaman kimse gelmezse  bebek değerli olup olmadığına karar veremez ve çevresine güvenemez. Annesine ( anneanne-babaanne-bakıcı-akraba) güven duyan bebek ağlasa bile sonunda istediğini alacağını bilir. Çünkü karşısındaki kişinin onu her seferinde koruduğunu, doyurduğunu, önemsediğini öğrenmiştir.

Bebekler doğduktan 6 ay sonra annesiyle iletişim kurmaya başlar. Eğer bebeğimiz gülümsediğinde biz de gülümsüyorsak, o “agu,deee” gibi sesler çıkardığında bizde onunla “bebekçe” konuşuyorsak bebeğimiz de bizimle iletişime geçecektir. Böylece bebeğimizin ilk sosyal ilişkisi de başlamış, bu yeteneği de gelişmiş olacaktır.

Bebeklerde güven duygusu çok önemlidir. 1,5- 2 yaşına kadar onun gelişimini destekleyen en temel ihtiyacı güven duygusudur. Diğer bir temel ihtiyacı da; kucağa alınmak, sarılıp sevilmektir.

Bebeğimizin Tepkileri;

0-2 aylık: Yeni doğan bebekler, kendine bakan kişiyi sesinden, kokusundan tanırlar.

2 aylık: Kendine gülümsendiğinde o da gülümseyerek karşılık verir.

6 aylık: Aynada baktığın da kendi yansımasını tanır. Gözünün önünden kaybolan nesneyi unutur, aramaz: “Görünmüyorsa yoktur”  Siz onun tepkilerini  “Aaa! Oyuncağını arıyor” diye düşünüp yanılabilirsiniz. Tepkileri sadece rastlantısaldır.

2-7 aylık: Ayrım yapmadan, kendisiyle ilgilenen herkesle birlikte olmaktan zevk alır. Kucakta olmak ilgilenilmek, sevginin belli edilmesini ister.

7-9 aylık: Bebeğimiz artık bizi tanımaya başlar.  Tek bir kişiye bağlanır. Ondan ayrı kaldığında endişelenir.

9 aylık: Amaçlı davranışları başlar. 6 aylıkken “Görünmüyorsa yoktur” mantığı yerini “Görünmese de var olduğunu” bilen bir düşünceye bırakır. Kıskançlık, sahiplenme duygusu bu dönemde devreye girer. Eğer anne başka bir bebeği severse onu kucağına alırsa bebeğimiz endişe duyar.

8-12 aylık: Ailesini tanımaya yabancılardan korkmaya başlar.

12 aylık: Kendi dilini geliştirip “çuff çufff, adda, buu” gibi kelimelerle bize ne istediğini anlatmaya çalışır. Böyle bir dönemde artık onunla “bebekçe” konuşmayı bırakıp, “adda yerine gezmeye  – bu yerine su” demeliyiz.  Onun fiziksel tepkilerine de aynı şekilde cevap vermeli oyuncak havhav(!)’ ını istediğinde “Oyuncak köpek” demeliyiz.