Sizin evde de oluyor mu sevgili okur? Bir tek bizde yaşanıyor olamaz. Gelin-görümce gibi baba-oğul ilişkilerinden bahsediyorum. Nasıl bir şey bu? Evde neredeyse 10 yaşında bir oğlan ve 40 yaşında bir baba var. Ancak olay 4 yaşında bir oğlan ve 5 yaşında ağabeyi tartışıyor gibi ilerliyor.

Çocuk gibi kavga ediyorlar.

Misal;PS3 denen hadise. Çocuk para biriktirdi, bunu istiyorum dedi. "Büyük çocuk" bunu alırsak ders çalışmazsın kışın dedi. Sonrasındaki 1 hafta boyunca;

Atahan: Ama çok istiyorum söz veriyorum saatlerce başında oturmıycam

Sarhan: Hep öyle başlıyor sonra çocuklar antisosyal oluyor, dışarıya oynamaya çıkmıyor, dersler bozuluyor. Wii var zaten. PS3 almıyoruz.

Atahan: Annee, annneee, ama bana söz verdiniz, biriktirdiğin parayla istediğini alabilirsin dediniz.

Ben: Babanla halledin beni karıştırmayın

Sarhan: PS3 alırsam annenin Ipad’ini bir daha ellemiyorsun

Atahan: Hayır! PS3’ü sen almıyorsun ben biriktirdiğim parayla alıyorum

Sarhan: Biriktirdiğin parayı harcayıp harcayamayacağın benim bileceğim iş

Atahan: Annneeee

Ben: Yazın en fazla günde 1 saat. Kışın hafta içi kesinlikle yasak. Cts günleri 1 saat. Ancak bu şekilde olur.

Sarhan: Öyle zor, bir müddet sonra kontrol edemeyiz eve sokmamak lazım

Atahan: ANNNEEEEEEEEEEE

Ben: N'olur baba oğul aranızda halledin ya valla avaz avaz bağırmak istemiyorum ikinize de.

Şimdi bu konuşmayı al sevgili okur. Günde kaç sayfa Fransızca kitap okunacaktan tut, tatilde nereye gidileceğe kadar her şeyle çarp. Hatta 3-5 kere çarp. Evde vaziyet bu.

En son büyük bir alışveriş merkezinin kitapçısında “Saftirik” almak isteyen oğluma neredeyse “Kafka” okutmaya çalışan kocam arasındaki sonu gelmez tartışma esnasında .....

İçerdeki diğer ailelerin ve görevlilerin gözleri önünde fıttırdım.....

Ben: Ya yeter, yeter! Bıktım sizden bu ne ya! Kuma gibi birbirinizi yiyorsunuz! Sarhan bana bak! Ben iki çocuk bakacak takatte, sükunette, dirençte olsam doğururdum koçum bir tane daha. Aklını başına al, yetişkin olan sensin, şu çocukla zıtlaşmayı bırak. Sen de eşek sıpası beni dinle, babana car car car cevap yetiştirip durma, alıcam ayağımın altına en sonunda! Yeter beah!

Bir baktım etraf bize bakıyor. Çok utandım. Yanımda neredeyse ergen oğluyla gitar bakmaya çalışan kadın gözümün içine bakıp “utanma olur öyle” tadında gülümsedi bana. Biraz rahatladım.

Buharlaşamadığım için hızlı adımlarla mağazadan çıkmaya çalışırken kocam ve oğlum da kısa ve seri adımlarla beni takip ettiler, hiç konuşmadan.

Dışarı çıktıktan bir müddet sonra;

Atahan: Ne vardı ki bu kadar kızacak anne yani

Sarhan: Annen öyle dengesiz oğlum boşver

Ben: .....

Vallahi sabrımı deniyorlar...

Not: Aldık aleti mecburen... Evet...