Düzenli olarak gündemi takip etmiyorum artık. Haberler iyice canımı sıkmaya başladı ve gücüm her şeyi düzeltmeye yetmediğinden, hayatımın bu ikinci yarısında daha sükunetle harcamak istiyorum zamanımı. Yine de arada bir girip baktığım Twitter sayesinde olan biten bazı şeylerden haberim oluyor. İşin açıkçası her geçen gün artan vahşet ve dehşet haberlerini üzüntüyle takip ediyorum. Çok arttı farkındasınız değil mi?
Aile içi şiddet, kadına şiddet, hayvana şiddet...
Kadın Cinayetlerini Durduracağız platformu 2017 veri raporunda gördüğümüz; 1 yıl içinde 409 kadın öldürülmüş, 387 çocuk cinsel istismara uğramış. Hayvan Hakları İzlenme Komitesi 2016 yılında 1 milyar 156 milyon 407 bin 473 yaşam hakkı gaspı vakası yaşandığını bildirdi.
İnanılmaz rakamlar değil mi?
Okumaya başladığında ekrandan kan kokusu geliyor.
Peki nedir? Mesele ne?
Cezaların yetersiz olması başlı başına bir mesele. İnsanların suç işlemeye çekinmesi, korkması gerekiyor ama cezalar az, millet korkmuyor. Suçlu gelip mahkeme salonunun ortasına s*çmamış zaten iyi hal indirimi alıyor.
Eğitim sıfır. Hep diyorum akademik kariyer yapmanın çok kolaylaştığı bu günlerde elini sallasan profesöre falan çarpıyor ama ASIL eğitim eksik kalıyor. Adam evde şiddete, sokakta şiddete devam ediyor.
Toplumsal tahammülsüzlük ve öfke patlamaları. Sürekli ötekileştiren dil, sürekli kaşınan “o bizden değil, o düşman” duygusu insanların hem birbirine hem diğer canlılara zarar vermesine sebep oluyor.
İnançlar... Kaç-göç arttıkça, insanlar duygularını normal şekilde yaşayamadıkça sapkınlık artıyor.
Uyuşturucu ve alkol kullanımı ruh sağlığı bozuk veya ahlak anlayışı çökmüş insanların üzerindeki bir miktar otokontrolü de tamamen kaldırıyor.
Peki, ne olacak?
Ben ne bileyim ne olacak? Ben almıyorum milletvekili maaşını da, danışman maaşını da. Çalışsınlar bulsunlar. Baksınlar bakalım suç oranı düşük ülkelerde olan ve bizde olmayan o silsile ne? Bir yerlerden başlasınlar düzeltmeye.
Ama önce cezaları bi arttırsınlar. Şöyle bi içeri giren kolay kolay dışarı çıkamasın da herkes kendine bir “höst” desin artık.
Bu haberleri okumak o kadar vicdanımı hırpalıyor ki bari az göreyim istiyorum. O yüzden haberlere eskisi gibi bakmamaya çalışıyorum. Her şeyi azalttım zaten. İnsanın psikolojik olarak hafiflemek istediği zamanlar oluyor ya, öyle zamanlardan geçiyorum bu ara. Çok sıkıldım. Yazmaktan, okumaktan, görmekten, izlemekten, duymaktan sıkıldım. O yüzden daha az yapıyorum her şeyi. Bu ara da böyle... Tatlı yapmaktan, değişik tatlılar denemekten hoşlanıyorum bu ara, onu yapıyorum. Beni ne mutlu ediyorsa o. Size de tavsiye ederim, zaman zaman bi kafa detoksu lazım sanki.
Instagram’da sevgili Ece Ceren ile (@ravenclawcadisi) bir etkinlik başlattık. Sevgililer günü için bir minnak hediye kutusu hazırladık ve elbette içinde benim son iki kitabım Yatır ve Sır ile birlikte başka sürprizler de olacak. Özel günlerde bu tip etkinlikler yapmak çok keyifli oluyor, bir sonrakini anlı şanlı Dünya kadınlar gününde yapmayı planlıyoruz, bakalım neler olacak. Katılmak isterseniz sizi Instagram da Ceren’nin hesabında bekliyoruz.
Yeni bir haftaya başlıyoruz.
Havaların tekrar yumuşamasını diliyorum.
Güneş iyi gelecek, umuyorum...
Mutlu haftalar.
DÜZENLİ OLARAK KÖŞE YAZILARIMI TAKİP EDEBİLMEK VE YAZI ARŞİVİM İÇİN:
www.mehtaperel.com
www.mehtaperel.wordpress.com
www.mehtaperelarsivyazilari.wordpress.com
Instagram:mehtaperel
Bu adreslere de eliniz alışsın, favorilerinize kaydedin hatta, siteler çöküyor, server'lar kapanıyor, yazılımlara bug giriyor, sonuçta internette yazdığımızdan adresler kapanabiliyor. Sonra aramayın nerde bu kadın diye, ben her pazartesi üstteki üç mehtap'lı adreste yazılarımı güncelliyorum)