Herkesin hayatı nasıl ben bilmem.
Masamın üzeri günün getirdiği ve götürdüğü ne varsa zırmanzık doluyken, bir delilik anında iki elimle ne varsa atıyorum bazen yere!
Beni ararsanız bir şarkıdayımdır muhtemelen...
Ve aşk kuşanıyorumdur tüm yorgunluğumun inadına.
Hayata hiç üşenmem.
Tüm yorgunluğum bu yüzden.
Biraz sarhoşum.
Tüm gün ısrarla kapanan kapılar azıcık açılsın,
içim hava alsın ve
salyaları akan köpekleri ruhumun,
tasmalarından kurtulsun diye...
Hayal etmemem gereken ne varsa gözümün önündeler...
Utanmadan, sıkılmadan!
Varlığın isyanı bazen ya da
hiçliğin şükrü.
Cennet dediğin;
yaşayamadığın ne varsa o...
Uyku gözlerimi zapteylese de,
son kelimeleri yazmaya direniyor ellerim.
Zırhını çıkarmaya korktuğundan şovalye olmuş bir tutsaklık hikayesi,
beni ararsanız bir hayaldeyim.
Utanmadan, sıkılmadan.