Eğer bir çocuk size zorbalığa uğradığından bahsediyorsa bunu çok ciddiye almanız gerekir. Anlattığı şeyleri birlikte oynarken yaşanan önemsiz bir kavga olarak algılamayın ve hepsinden de öte ona bunun büyümenin bir parçası olduğunu ve mücadele etmesi gerektiğini söylemeyin. Daha önce de bahsettiğimiz gibi zorba davranışlar, güven ve özsaygı yitimine ve hatta çok uç durumlarda intihar girişimlerine neden olmaktadır.

• Çocuğunuza, zorbalığa uğramış olmanın onun suçu olmadığını ifade edin.

• İşyerinde gözünüz korkutulsaydı, tehdit edilseydiniz ya da fiziksel bir tacize uğrasaydınız neler hissederdiniz bir düşünün. Zorbalık ister duygusal ister fiziksel olsun, çocukların başkası yüzünden acı çekmesi kabul edilemez bir davranıştır.

• Çocuğunuz böyle bir davranışla karşılaştığında olanları hemen size anlatmakta kendini yeterince cesur hissetmeyebilir. Önce, onun tarafında olup olmadığınızı ve onunla birlikte savaşarak meselenin üstesinden gelip gelemeyeceğinizi bilmek ister.

• Çocuğunuzun zorba bir davranışın mağduru olabileceğinden şüpheleniyorsanız ve çocuğunuz size bir şeyler anlatmaktan çekiniyorsa, gerçeği öğrenmek için elinizden geleni yapın. Hatta arkadaşlarına ve onların anne babalarına sorun. Belki de başka bir yetişkine ya da bir öğretmene içini dökmüş olabilir.

• Eğer ülkenizde varsa çocuk yardım hattını devreye sokun. Bu hat sayesinde duygularını diğer çocuklarla paylaşabilir.

• Çocuğunuzun onayını almadan öğretmeni ya da müdürüyle görüşme yapmayın. Aslında o kabul etmeden hiçbir eylemde bulunmayın. Bazı durumlarda misillemeden korkabileceği için bu isteğini kabul edin. Bunun yerine problemi çözmek adına yapılması gerekenler hakkında ne düşündüğünü ona sorun.

• Çocuğunuzdan böyle durumlarla karşılaştığında yaşadığı olayların tarihini, zamanını ve olaya karışan çocukların isimlerini bir yere not etmesini isteyin. Böylece okula başvurmaya karar verdiğinizde elinizde kanıtlarla gitmiş olursunuz.

• Çocuğunuzun da onayını alarak, rahat konuşabildiği ve anlaşabildiği bir öğretmeniyle (eğer isterse siz de gidebilirsiniz) bir görüşme ayarlayın.

• Zorba davranışlarla etkili bir biçimde başa çıkabilmek için okul personeli, anne babalar ve çocuklar birlikte hareket etmelidir. Özellikle okul, bu tür davranışlarla ilgili ‘sıfır tolerans’ politikası uygulamalı ve de bu yaklaşıma bağlı kalacağını ispatlamalıdır.

• Israr edin. Bazı okullar kendi içlerinde bu tür vakaların yaşanmadığını iddia edebilir. Üstelik sorun olduğunu kabul etseler bile bu biraz zaman alır ve ancak sizin tekrar tekrar yaptığınız görüşmelerinizle sürdürdüğünüz çaba yüzünden harekete geçebilirler.

• Eğer okul yönetiminden gerekli desteği alamıyorsanız ya da yönetim var olan soruna sırt çeviriyorsa yerel eğitim müdürlüklerine başvurabilirsiniz.

• Çocuğunuz kendine güven ve özsaygı konusunda eksiklik duyacağı için sizin desteğinize her şeyden çok ihtiyaç duyacaktır. Bu nedenle onu överek ve severek endişelerini gidermeye çalışın.

• Okul dışındaki saatlerde bu mesele üzerinde konuşmasına izin vermeyin. Bunun yerine ev hayatını mümkün olduğunca mutlu ve pozitif bir hale dönüştürecek keyifli ve rahatlatıcı etkinliklerle meşgul olmasını sağlayın.