Verdiğiniz yemeğin tadını sevip sevmediğini sorduğunuzda, “Hayır, iğrenç!” cevabını alabilirsiniz. Peki bu yıllarca sürecek olan şımarıklığın bir başlangıcı mı?
Pek de öyle sayılmaz. 2 yaşındaki çocuk büyük çocuklar gibi terslemenin ne olduğunu tam olarak anlamaz. Her ne kadar sizi sinirlendirse de çocuğunuz büyük ihtimalle sizi bilinçli bir şekilde incitmeye çalışmıyordur. Hatta aklında büyük ihtimalle siz bile yoksunuz, o daha çok o anda kendisiyle meşguldür. Uzmanlara göre bu yaşta çocuklar daha çok kendini sizden ayırmaya, bir birey olarak kendinin farkına varmakla meşguldürler.

Ne Yapmalı?
 
Kendinize Hakim Olun: Çocuğunuza aşırı tepki vermemeye, onunla ses tonu ve seçtiği kelimeler üzerinden güç savaşına girmemeye özen gösterin. Ona saygılı konuşmasını öğretmenin en iyi yolu bunu sizden görmesidir, ona şöyle diyebilirsiniz “Bence bunu söylemenin daha güzel bir yolunu bulabilirsin”, “Bir daha böyle konuştuğunu görmeyeyim seni şımarık!” demek ise iyi bir örnek oluşturmayabilir.

Öneride Bulunun:  Eğer seçme şansı olursa, muhtemelen çocuğunuz gün içerisinde kendini ispatlama gayretine düşmeyecektir. Dolayısıyla ona seçim yapabileceği alternatifler sunun, “Kırmızı tişörtünü mü yeşil tişörtünü giymek istersin?” ya da “Yemekte makarna mı yoksa tavuk mu istersin?” gibi. Şunu da unutmayın, ondan meyve ile dondurma arasında bir seçim yapmasını da istemeyin.

Sınır Koyun: Her ne kadar 2 yaşındaki çocuk söylediklerinin çok bilincinde olmasa da, ona neyin doğru neyin yanlış olduğu yine de söylemelisiniz. Yani eğer “iğrenç!” demesi yanlışsa bunu duymalı. Uzmanlara göre konu hakkında uzun açıklamalarla nefes tüketmek yersiz olabilir, yalnızca bunun yanlış olduğunu söylemeniz yeterli olacaktır. Çocuk kuralların olduğunu bilmeli.