Çocuk sahibi oldunuz. Bu başlı başına bir değişim. Ama belki kendinizle ilgili değişmesi gereken şeyler de vardır ya da insana, insan olmaya dair farketmeniz gereken… Günaydın! Hayatınızdaki “tantanaya” merhaba deyin! Özellikle annenin yapması lazım gelen bir dolu rutin bir yana; size bir şeyler anlatmaya çalışan kımıl kımıl kollar, bacaklar; olur olmadık açılıp canhıraş bağıran bir ağız, değiştirilmesi gereken bezler, meraklı gözler, aile-akraba-arkadaş-komşunun ilgisi, uykusuz saatler, meme saatleri ve türevi uğraş/sıkıntılardan çok daha fazlası var kollarınızdaki ufaklıkta. Onun müthiş bir hızla büyüyüp gelişmesine tanıklık ederken zaman zaman kendinizi “insan kimdir, nasıl bir şeydir”  adlı bir belgesel izliyormuş gibi hissedeceksiniz.

Bu küçük insandan öğreneceğiniz şeyleri asla ama asla küçümsemeyin. Duyguların ta en başında bizi nasıl sarıp sarmaladığını an be an – yaş be yaş değil dikkat ederseniz – gözlemleme fırsatı bulacaksınız. İşte insan psikolojisi üzerine bebeğinizden öğrenecekleriniz:  

“Kötü” “iyi”den daha tesirlidir: Olumsuz olana meyilimiz şu hayattaki ilk gün başlıyor gibi… Hepimizin içinde olumsuza yönelik kalıtımsal bir eğilim var. Kötü şeylere tepkimiz iyi olana gösterdiğimizden daha fazla ve sıktır. Küçük bir çocuk, mutlu mesut oynarken altının ıslanması, karnının acıkması gibi sebeplerle bir anda ortalığı yaygaraya verebilir. Bir kez ağlamaya başladığındaysa onu yine o mutlu haline döndürmek pek kolay olmaz. En sevdiği oyuncak bile yüzünde şeker bir gülümseme yaratamayabilir. Rahatsızlık kaynağı ortadan kalkana kadar huysuzluğu sürebilir.

Acı çekmek hayatın bir parçasıdır: Birçok kişi, mutsuzluklarının nedenini verdikleri yanlış kararlara bağlar. Bir şeyi o güne kadar olandan daha farklı yaptığında, bir başarı elde ettiğinde ya da şartlarını değiştirdiğinde mutlu olabileceğini düşünür ancak. Halbuki küçük bir bebekle vakit geçirdiğinizde göreceksiniz ki mutsuzluk anları hayatımızı mahvedecek kararları almamızdan çok daha önce başlıyor.   

Duygu tek boyutlu değildir: Ağlayan bir bebeği kucağınıza alıp salladığınızda çoğunlukla gülerek ya da gülümseyerek karşılık verir. Fakat bazen eş zamanlı olarak hem gülüp hem ağladığına şahitlik edebilirsiniz! Çünkü kucakta sallanmanın yanı sıra hala ıslak bezinin rahatsızlığını hissediyordur. Yüz kaslarını kontrol etmek için savaşan pozitif ve negatif çok kuvvetli duyguların farkına varırsınız.

Hem olumlu hem olumsuz duygular insanın gelişimi için önemlidir: Sağlıklı bir gelişim daha ziyade olumlu duygular gerektirir ama olumsuz duygular da önem taşır.  Yeni doğan bebekler daha çok olumsuz duyguları deneyimliyorlarmış gibi görünürler: aç, susuz, yorgun ve korkmuş. Yardıma ihtiyaçları vardır ve bu ihtiyaçlarını iletebilmek için de olumsuz duygulara. Büyüdükçe olumlu duygu ifadelerini keşfetmeye başlarlar. Gülümseme ve kahkaha. Gülümseme; çevrelerinde olup bitenleri keşfedip anlamalarıyla kazanılan bir ifadedir. Olumsuz duygular bizi zarar ziyandan korur, olumlu duygular öğrenmemize ve gelişmemize katkıda bulunur.

İnsan özünde iyi bir varlıktır: Oyun çağına gelen çocuğunuzun daha o yaşta arkadaşlarıyla eşyalarını, yemeğini, oyuncaklarını nasıl paylaştığına hayret edersiniz. Sürekli elinde yiyeceği ya da oyuncağıyla uzanıp yaşadığı keyfi başkalarıyla paylaşma isteğini görürsünüz. Bu küçük yaşta “iyilik” belirtilerini fark etmek size  muhteşem bir his yaşatacaktır.