Rutkay Aziz’in o muhteşem konuşmasını bilmeyenimiz yoktur sanırım. Bilmeyenler için kısaca hatırlatalım, 48. Uluslararası Altın Portakal Film Festivali’nde yaptığı konuşma. Muhteşemdi değil mi? Neden muhteşem yahu? Bunlar olması gerekenler değil mi zaten? Bu kadar pohpohlanması bu kadar sosyal paylaşım sitelerinde paylaşılmasının sebebi nedir? Bu kadar aciz miyiz? Sanırım bu kadar aciziz ki 4 dakika 6 saniyelik bir konuşma bizi bizden aldı.

Aslında sorun ne kadar basitmiş değil mi? Sadece gözünü açıp görmen, kulağını verip dinlemen kafiymiş. 4 dakika 6 saniyede anlayabilirmişsin birtakım şeyleri... 4 dakika 6 saniye! Peki 30 senedir neden görmedin? Neden dinlemedin?

1 dakikada 60 saniye var. 1 Saatte 3600. 1 Günde 86.400. 1 Yılda 31.536.000 saniye! Peki, tamam! 30 yılda 946.008.000 saniye vaktin vardı. Bu, dokuz yüz kırk altı milyon sekiz bin saniye boyunca aklınız nerdeydi? 246 saniyede anlatılanı, 946.008.000 saniye boyunca kimse anlatamadı mı? Kimsenin dediğini dinlemedin mi? Gözlerini kim dağladı? Dillerini kim bağladı?

246 saniyede neler anlatılabilir?

İnsan Hakları Derneği’nin hazırladığı rapora göre, kadına şiddette 7 yılda 4 bin kadının öldürüldüğü, 3 bin kadının tacize uğradığı ve 110 binin üzerinde kadına cinsel saldırının gerçekleştiği mesela?

Peki tamam anlatılabiliyormuş...

18 ay sonra özgür kalan Ferhat ile Berna... Dünyanın en büyük arama motoru Google’ a yazılınca 77.700 sonuç bulunuyor. Ama daha iki gün önceye kadar kimse onlarla bu denli ilgilenmemişti! İstedikleri kadar 77.700 sonuç versinler onların farkındalığı 246 saniye! Oysa ki Isparta’dan Eskişehir’e, İstanbul’dan Ankara’ya o kadar çok Ferhat ve Berna parasız harç için ayaklanıyor ki, onları kimse görmüyor ama!

Yani 246 saniye yine bir şeyleri anlatmaya yetebiliyormuş..

246 saniyede sinema dersi verilebilirmiş..

246 saniyede siyaset yapılabilirmiş..

246 saniyede Goethe merak ettirilip “Kim bu adam, bir araştırayım da öğreneyim” denilebilirmiş.

Ama en önemlisi “Gerçek sanatçı ülkesinin ve dünyanın gerçeklerine tanık olmakla yükümlüdür” diyerek herkese insanlık dersi verilebilirmiş. Sadece 246 saniyede hem de!

Ama asıl üzücü olan ne biliyor musunuz? Söyledikleri gayet normal ve olması gereken şeylerken, bunları söylemiş-söyleyebilmiş diye sevinç çığlıkları atıyor olmamız!