İnsanları kategorize etmek istemem.

Ama hayır, şu an zaten bambaşka bir şeyden söz edeceğim:

Bu portalı okuyan her okurumuzun “çalışan/hayatının bir döneminde çalışmış/ailesinde-çevresinde çalışan birileri olan” kategorilerinden birine girdiğini sanıyorum.

Öyleyse, bu yazıda beni anlayabileceğinizi düşünerek size bir iş günümden bahsedeyim, kısaca:

Sabah 06.30 uyanma vakti. 07.20’de servis hareket eder, 08.50’de ofise varılır, 09.00’da mesai başlar.

Tüm gün çalışılır, işlerin yetişmesi için gerekirse yemeğe inilmez.

Akşam 18.30’da servis hareket eder.

Ah, az kalsın unutuyordum! Sabah servisin hareket ediş saatiyle işe varış arası hesap edilince söylemeye gerek olmasa da söyleyeyim: Burası İstanbul’dur.

Köprü trafiği; köprünün olmadığı yerde dolu şerit, o yoksa yapılan yollar, o da yoksa herhangi bir kaza; hiçbiri yoksa şuursuzca şerit değişen otomobiller yüzünden oluşan bir trafik illâ ki vardır. Mevsimlerden yazsa, okul trafiğinden yırtacağınız için, içinizi biraz ferah tutma hakkına sahipsiniz; kışsa okuyacağınız kitapları, tüm gün işten göz atamadığınız gazeteleri kolunuzun altına sıkıştırmakta fayda var. Ya da uyuyun en iyisi, ne de olsa evdeki vakit darlığından gece uykusu size haram…

Uzatmayayım; yuvarlak hesap, saat 20.30’da eve girilir.

“Akşam 18.00’den sonra yemeyiniz” diyen uzmanlar, sizin şehirle, zamanla ve trafikle verdiğiniz mücadeleyi hesaba katamadıklarından böyle söylemişler. Takmayalım. Yemeğimizi hazırlayalım, yiyelim derken saat olur 21.00 ya da 21.30 (işin sağlık kısmına değinmiyorum).

Bundan sonrası herkese göre değişir. Ben kendi hikâyemi burada noktalayayım. Sadece henüz bekâr olmama rağmen şu tablo ürkütücü. Buraya kadarki standart sayılabilecek programın üzerine eş ve çocuk sorumluluklarını ekleyin. Bunları yaparken gözünüzün önünde bin parçaya bölünmüş bir kadın figürü bulundurmayı unutmayın.

Ve müjdeler olsun! Yeni çalışma yasası geliyor!

Buna göre bu günlük programa çok daha erken saatlerde başlayıp – mesai sabah 6-7’de başlıyor – hafta içi bünyemize tesir eden kronik yorgunluk ve bundan sebep mutsuzluğumuzu hafta sonuna taşıyoruz!

Enerji Bakanımız Taner Yıldız, "Mesai erken başlayınca erken bitecek. Böylece gün ışığından daha fazla yararlanacağız. Esnafımız zaten bunu yıllardır yapıyor. Bu aslında kültürümüzde de var. Devlet bunu niye yapmasın ki? Yılda 3 milyar kilovatsaat elektrik tasarruf edebiliriz. Cumartesi tam ya da yarım gün mesai yapılması için de harekete geçeceğiz. Zenginleşmeyi ancak çalışmayla elde edebiliriz.” diyor.

Peki vatandaşın, hâlihazırdaki harıl harıl çalışmasına karşın bir türlü zenginleşememesi; yine de tatil günlerinden fedakârlık etmesi adil mi? Adalet kısmı yetkilileri ilgilendirmiyorsa onların dikkatini belki şu kelimelerle çekebiliriz: verimlilik, etkin çalışma. Emeğinin karşılığını almayan bir çalışan, çalışmak durumunda olsa dahi, yaptığı işten ne kadar hayır gelir ki?

Yeni yasayla, vatandaşın akşam daha erken uyuyarak uyku süresinde azalma olmayacağını “garantileyen” bakanımızın; insanımızın yaşam şartlarıyla ilgili bihaber olduğunu düşünmeden edemiyor insan. Çünkü bahsi geçen yasa, yalnızca hayatları zorlaştıracak ve daha önemlisi, tasarruftan ziyade insanları işten soğutacak gibi duruyor…

Yazı: Itır Yıldız