Eskiden çocukların çok fazla sevgi ve şefkat gösterildiğinde şımaracakları düşünülüp ona göre davranılırdı. Çocuklar dış dünyanın zorluklarına alıştırılmalıydı. O zamanlar anne babaların aşırı şefkatinin onları ileride zayıf ve savunmasız yetişkinler haline getireceğine inanılıyordu. Özellikle de babalar, erkek çocuklarına sevgisini göstermiyor; bunun onları “kadınsı” ve muhtaç erkekler yapabileceği korkusuyla daha mesafeli davranıyorlardı.

Ne yazık ki hâlâ şaşırtıcı sayıda baba böyle düşünüyor. Zaten yapılan sayısız araştırma, daha bebekken bile erkek çocuklarına, kız çocuklarına nazaran fiziksel olarak hâlâ daha az sevgi gösterildiğini ortaya koyuyor.

O zaman bir şeyi hemen açıklığa kavuşturalım: Bu eski kafalı çocuk yetiştirme tarZı, ne çocuklar ne de anne babalar için yararlı değildir. Psikologların ayrıntılı çalışmaları, sevgi ve şefkat görmeyen çocukların ileride hayata iyi uyum sağlayamadığını gösteriyor.

Durum şu ki duygusal açıdan en çok sorun yaşayanlar ve muhtaç yetişkinler, anne babaları tarafından yeterince sevgi gösterilmediğini hisseden kişiler. Anne babaları tarafından sevilerek ve üzerine titrenerek büyütülen çocukların duygusal olarak sağlıklı yetişkinler olma ihtimalleriyse çok daha fazla…

Şu yanlış düşünceyi aklınızdan silin: Çok fazla sevgi gösterilerek bir çocuğun şımartılması mümkün değildir. Sorun, çocuğa sevgi yerine bir “şeyler” verildiğinde ortaya çıkar.

Çocuklarına durmadan oyuncaklar alan veya sınırlar ve rutinler konusunda gevşek bir tutum sergileyen aşırı hoşgörülü anne babalar, çocuklarıyla yeterince vakit geçiremedikleri ve bu yüzden suçluluk duydukları için bu tür davranışlar sergilerler.

Bunun nedeni genellikle, boşanma gibi evdeki diğer bazı sorunları gizleme çabasından başka bir şey değildir. Ancak çocuklar cin gibidirler ve çok küçük çocuklar bile hediyelerin gösterilemeyen sevgi ve şefkatin yerini doldurmak için kullanıldığını anlarlar.