Hayatta sadece yaptıklarımızın değil, yapmadıklarımızın da sonuçları olduğunu;
“Bana bak, çabuk topla dağıttığın oyuncakları, yoksa ben hepsini bir çuvala doldurup sokağa atıcam.”
Sabrın sonunun her zaman selamet getirmeyeceğini;
“Bir eve gidelim, ben biliyorum sana yapacağımı.”
Karma yasasını;
“Kimin çocuğuna gülüp, kimin çocuğunu kınadıysam başıma geldi.”
Hiyerarşiyi;
“Akşam babana vereceksin bunun hesabını.”
Biyolojiyi;
“Sen daha terliksiz gez. Çocuğun olmıycak ilerde görüceksin.”
Gastronomiyi;
“Pilavı bırak, etini bitir öyle kalk masadan.”
Her şeyi analitik düşünce sistemiyle açıklayamayacağımızı;
“Sen ordan bir düş, bir düş ordan sen, bak nasıl kırıyorum bütün kemiklerini”
Biz annemizden hayatı öğrendik. Kendilerine has ve tuhaf bir yöntemle yaptılar bunu belki ama annelik böyle bir şeydi.
Bugün çocuklarımızı yetiştirirken, annemizden duyduklarımızı söylerken yakalıyoruz kendimizi. Fark edince gülümsüyoruz hem çocuğumuza hem de kendi çocukluğumuza.
Her kadın biraz çocuktur ve her kadın –çocuğu olsun olmasın- annedir aslında.
Tüm kadınların Anneler Günü kutlu olsun…