Merhaba, siz biriktirenlerden misiniz yoksa etraf rahatlasın diye dağıtır atar mısınız.. zaman zaman çöp evde yaşadığınızı hissediyor musunuz mesela.. atmadığınız küçük fişlerden tutun, çocuğunuzun ilk yaptığı resmi saklar mısınız...

Çok iyi bi arşivci değilim. bu hiç defile fotoğrafımın olmamasından bellidir... yazdığım yazıları da bi yerde saklıyor değilim. internetten ulaşabilirim sonsuza kadar gibi geliyo... ama Neo görsün isterdim... yani 35'li yaşlarına geldiğinde, şu annemin mankenlik halleri nasıldı acaba diyip izlesin.. saklama huyum yoktur.. hediyelik eşya tipli minik biblo da sevmem. ama Nehir'imin ilk pijamasını saklamıştım, ki  o da nerde bilmiyorum.. mühim evrakların takibi canım sevgili kocam Sarpolo tarafından yapılır... temizlik, ütü, dolap düzeni konusunda bunu sevgili siz okuyanlar ile paylaşmayaydım iyiydi ama epeyce de dağınık sayılırım.. peki ben neden böyleyim diye sorduğumda cevap annemdir diyorum..

Öyle titiz öyle mükemmel bi ev hanımıdır ki, beceriklilik konusunda onun gölgesiyle bile yarışamam.. ev ekonomisi konusunda harikalar yaratıp, emekli maaşını arttırabildiği yetmiyor gibi bize tencere tava da alır.. ben Neo yaşındayken bana hep iş yaptırırdı.. toz al, yer süpür... ama ben o mutfaktayken elektirik süpürgesini sadece yukarı aşağı indirip kaldırarak onu ve evi kandırır sesin değişmesini sağlardım ki süpürüyorum sansın. aklımca yaptığım işi beğenmeyecek, bana da bi daha hiç iş yaptırmayacak.. gel şu fasülyeleri ayıkla ,öğren, ilerde sen yapıcan bunları dediğinde.. ben şapşalı , ohooo ben büyüdüğümde zeytinyağlı dolma hapı, karnıyarık pilav hapı olucak.. kimse yemek yapmiycak derdim.. bekliyoruz hala.... bi de kendi kendine ütü yapan ütü.. hani akıllı ütü diyolar ya.. çok akıllı olsa sana ihtiyaç duymaz.. Cem Yılmaz esprisine benzedi.. yoksa ondan mı duydum.. arkadaşım Güner Özkul yıllarca telgrafın tellerine kuşlar mı konar şarkısını kendi yazdı  sanıyomuş..

Sanırım bi çeşit isyan durumu.. elbette evin düzeninden sorumluyum..Nehir'in odasının yardımcısı da benim.. ama olmuyor.. bi iki gün iyi sonra dağılmaca.. sonra bi deli güç gelip yeniden toplayıp, silip süpürüp oturuyorum... annemi bi iki satırla anlatmak yetmez.. bakıp feyz almak lazım da ben alamadım pek.. o da beni elbette sever ancak hep bilmem kimin kızı annesini hergün arayıp soruyor, haftasonu gezdiriyor diyor.. hain evlat değilim.. ama gel gidelim dediğimde hep ne gereği var. sen gel ben çiğbörek yaptım diyor.. arada da aradığımda, hele şükür.. Müge Anlıyı arayacaktım nerdeyse der.. ah annelerimiz... dünya tatlısı pamuk ellidirler... aslında biraz hatır hatırdır ama bize pamuk gelir.. git gide ona benzediğimi fark ettiğimden beri ve elbette anne olduğumdan beri onu başka türlü seviyorum. o da beni sonunda tanıdı galiba..

ben gençlik rüzgarlarında savrulurken bi gün anneme şöyle çemkirmiştim.. sen beni ben olduğum için diiil, annem olduğun için mecburen seviyosun...o da demişti ki.. ne biçim konuşuyosun.. tabi ki annenim diye seviyorum....

Ah hacı annecim benim.... Kimse onun gibi işkembe çorbası ve çiğ börek ve baklava ve sebze çorbası ve omlet ve üstüne sıradan yağ sürülmüş ekmek dilimini bile yapamaz...denizci babamı yıllarca bekledi seferden dönmelerini.. ben ve abim de tabi. ben 9 yaşında döndüm Almanya'dan.. hatta şöyle de bi şiir yazmış babama:

Denizcinin uzun sürer seferi

Denizin dibinde çakıl kumaylar geçer evden almaz haberi

Balıklar parlıyor bembeyaz, pulcahil miydin, seçmişsin bu mesleği,

Denizcinin karısı sayılır yarı dul, karada bulamaz mıydın bir lokma ekmeği

Gençlik gitmiş neyleyim gençliği arada bul...

Havanın soğuk olduğu zamanlar, denizdekileri düşünmem bundandır. Babam rahmetli olmadan önce annecim hep gitmek isterdi kutsal topraklara, ancak babam o Araplara para vermem ben derdi.. babamdan bi süre sonra annem bi firmayla işini halletti. bize de gidiyorum dedi..

Geçen yıl annem, yeşil ışıkta karşıdan karşıya geçerken, bi araba çarptı ona. Allah tepesinden baksındı o şoförün. Ben bi süre annemde ikamet ettim.. çoooook zordu.. ne yapsam beğenmedi.. onu güzel giydiremedim, onu hoş tutamadım.. bi tencereyi yanlış yerine koyduğumda kıyamet kopuyordu.. ben ise anneme pişkin pişkin tencere sıkılmıştır 50 yıldır aynı yerde durmaktan diyordum.. her eşyanın yeri var.. elektrikler kesilise, ne nerde bilmem lazım.. eee gaz lambalı zamanları yaşamış o.

Hasta olunca çekilmez olur zaten herkes. yapıcak bişey yok.. geçenlerde kontrolleri çok iyi çıkınca uçtuk adeta.. Allah hayatta olanlara sağlık sıhhat. aramızda olmayan ana babalara da rahmet diliyorum.

Annemin bu düzen baskısından böyleyim ben.. hala geç değil. biraz daha çabayla olucak gibi.. mesela yemek yapma konusu.. e herşeyi yapabiliyorum...çiğ börek te dolma da köfte de.. ama anne köftesi başka..

Annenin bi şeyi kızına miras. o hep babamın yolunu bekledi, bende Hollanda'dan dönecek olan sarpolomu bekliyorum...o gelince biraz daha dağılacağımız kesin. bu yüzden biraz daha çabalamayı artık görev bilip satırlarıma bu haftalık son veriyorum..

Önümüzdeki hafta Hollanda'da olucam.. bizim lalelerimizi alan ülkeye..

Şahane bi gün kucaklamanızı diliyorum..

Sevgiler Piloş