Birçok doktora göre çocuğun “altını ıslatan” tanımına girmesi için kızsa dört yaşından, erkekse beş yaşından büyük olması gerekiyor. Genellikle yaşla birlikte altını ıslatma oranlarında da düşüş gözleniyor. Altı yaşındaki çocukların hemen hemen % 10’uyla 14 yaşındakilerin % 3’ü yatağını ıslatıyor. Sayıları az da olsa yetişkinlikte yatağını ıslatmaya devam edenler de var.

Eğer çocuğunuzun altı gece boyunca hiç kuru kalmamış ya da nadiren kuru kalmışsa altını ıslatma sorunu birinci tiptir. Gecenin büyük bölümü kuru fakat sonrasında yatağını ıslatıyorsa sorun ikinci tip alt ıslatma olarak addedilebilir.

Birinci tip alt ıslatma (kronik alt ıslatma):

Kronik alt ıslatmanın fiziksel ya da nörolojik açıdan gelişmemiş mesaneyle ya da derin bir uykuyla bağlantılı olduğu düşünülür. Bu çocukların uykuları o kadar derindir ki mesanenin beyne gönderdiği mesajın farkına varmazlar.

Yatak ıslatmanın kalıtımsal olduğu üzerinde de duruluyor. Bu görüşe göre, genellikle altını ıslatan çocuğun ebeveyninde, amcasında, teyzesinde veya diğer aile bireylerinde de bu soruna rastlanmıştır. Aynı zamanda dikkat eksikliği yaşayan, öğrenme güçlüğü çeken veya alerjisi olan çocuklarda yatak ıslatma daha sık görülen bir durumdur.

Altını ıslatan birçok çocuk bu durumdan utanç duyar ve ev dışında bir yerde uyuyacağı sosyal aktivitelerden olabildiğince uzak durur. Ailelerinin onlara karşı tutumundan çabucak etkilenirler. Aileler de çocuklarının yatak ıslatmalarından ötürü hayal kırıklığı, kızgınlık ve utanç yaşıyor olabilirler. Ancak ailelerin yapması gereken çocuklarına destek olup onları cesaretlendirerek olumsuz duygularını yenmelerini sağlamak ve bu sorunla mücadele etme süreçlerini hızlandırmak.  

Tedavi
Tedavide birkaç yöntemden yararlanılabilir.

1. Aileye yönelik tedavi : Ailenin psikolojik ve pedagojik olarak eğitilmesi ve  yönlendirilmesi sorunu çözmede büyük önem arz eder. Eğer aile çok eleştirel ve çocuğu utandıran bir tavır içindeyse sorun çocuk için daha da zor hale gelir. Böyle bir durumda, ailenin bu tutumunu değiştirmesi gerekir.

2. Davranış terapisi : Çocuğa bir takvim tutturularak onun altını ıslattığı ve ıslatmadığı günlere işaret koyması sağlanır. Bir haftanın sonunda ıslak olmayan günler fazlaysa çocuk ödüllendirilir.

Bu sorunu çözmek için alarm sistemi olan yataklar üretilmiştir. Yatak; ıslanınca alarm çalar ve çocuk uyanır. Çocuğa tuvalete gitme alışkanlığı koşullandırmayla kazandırılır. Çocuğun idrar kesesinin kapasitesini artırmak için de çişi geldiğinde bir süre tutması öğretilir ve bu süre zamanla artırılır.

3. İlaç Tedavisi: Acil bir durum yoksa ilaç ikinci adımdır. Ek sorunların olduğu ya da sorunun dirençli olduğu durumlarda ilaç tedavisi uygulanır. İlacın türüne, miktarına çocuk psikiyatristi karar verir.