Hafıza kaybı ve unutkanlık 

Songül Uzun: Ben 33 yaşında iki çocuk annesiyim, çocuklarımın sorunlarından bahsetmiştim. Şöyle düşündüm önce kendimi düzeltsem; 3 yıl evvel nöroloji tarafından verilmiş sinirsel ilaçlar kullandım. Sorunum unutkanlıktı. Bir günümü hatırlamayabiliyordum zaman zaman. Yine yaşıyorum bunları anlık hafıza kaybı dendi halen devam etmekte. Çocuklarımla yaşadığım herhangi bir şeyi, bana anlatırken hatırlayıp hatırlamadığımı soruyorlar. Ben birçoğunu hatırlayamıyorum, tanıdığım insanları bile yardım olmadan hatırlayamama gibi bir sorunum var. Bir de çok sinirliyim, çocuklarıma bile tahammül edemiyorum. İçimden farklı düşünceler geçiyor hiç bir şeyle uğraşmak istemiyorum çocuklarım iyide söylese kızıyorum sonradan üzülüyorum. 

Merhaba Songül Hanım; çocuklarınız ile ilgili yaşadığınız sıkıntılarınızı önceki sorularınızdan hatırlıyorum. Aktardıklarınızdan anladığım kadarıyla, kendinize dair zorluklarınız var ve çocuklarınızla olan ilişkinizle ilgili bir profesyonelden fikir almanın yanı sıra, sizin için öncelikli olan kendi yaşadığınız zorlukları bütünüyle ele alabilecek bir uzmandan yardım almak olmalıdır. Daha önce bir nörolog tarafından takip edildiğinizi, unutkanlık sorunu yaşadığınızı ve ilaç kullandığınızı söylüyorsunuz. İnternet üzerinden soru-cevap şeklinde giderek, yaşadığınız sorunlara çözüm getirmemiz çok zor. Size önerim, bir psikiyatrdan randevu alıp, yaşadığınız bütün güncel sıkıntıları, tıbbi geçmişinizle birlikte ona aktarmanız. En doğru yaklaşımın bu olduğunu düşünüyorum.

***

Çocuk yapmalı mıyım? 

Rumuz Nigar; eşimle bir yıldır evliyiz. Öncesinde de iki yıl birlikteliğimiz oldu. Hiçbir zaman çok uyumlu bir çift olmadık ama ona sevgimden, onun da bana olan sevgisinden emindim. Fakat birkaç aydır ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum; hep bir yalnızlık duygusu. Evliliğim hata mıydı diye sık sık düşünüyorum bu aralar. O ise, ben bir şey demedikçe hiçbir şey demiyor. Sanki ona göre bir sorun yok gibi. Ama bana, birlikte olduğumuzu hissettirmiyor, kendimi ona açamıyorum. Açtığımda bir yere varamıyoruz, anlaşamıyoruz. Ama çocuk sahibi olmak da istiyoruz bir yandan, ne yapmalıyım bilemedim? Çabalamalı mıyım, nasıl devam etmeliyim?

Merhaba Nigar; sizin dünyanızda, eşinizin ilişkiniz hakkında aldığı tavır ile sizin aldığınız tavır birbirinden çok uzak gibi gözüküyor. Sanki, sizin iç dünyanızdaki karmaşa, evliliğinizle ilgili duruşunuzu da etkiliyor gibi… Evliliğinizde yaşadığınız zorlukları aktarış biçiminiz, bana bir çift terapisindense, öncelikle sizi bireysel olarak ele alacak ve anlamaya çalışacak bir psikoterapiste ihtiyaç duyduğunuzu düşündürüyor.

***

Evlilikte cinsellik

Rumuz evlilikzor; Eşim cinsellikle ilgili sorunlarımızın olduğunu söylüyor sürekli. Bana göre sorun olan şey, onun sekse benden daha çok önem vermesi. Ben de veriyorum ancak onun kadar değil. Bir yandan bu kadar söylüyorsa bir şeylerin düzelmesini istediği için, evliliğimiz için çabaladığı içindir diyorum. Ama mesela geçenlerde onu mastürbasyon yaparken gördüm, beni artık istemiyor mu diye düşündüm ama bunun da saçma olduğunun farkındayım. Sorun var diyor ama konuşmayı beceremiyoruz. Bari ben bir adım atayım diyorum fakat nasıl yaklaşabilirim bilmiyorum lütfen yardımcı olun.
Rumuz: evlilikzor

Merhaba Evlilikzor; anladığım kadarıyla, eşinizin cinsellikten beklentileri ile sizin beklentileriniz birbiri ile uyum içerisinde değil. Ancak, sorunuzda belirttiğiniz bir endişenizle ilgili sizi aydınlatmak isterim. İnsanların cinsel doyum sağlama yöntemlerinden biri de mastürbasyondur ve bu en az cinsel birliktelik kadar doğal bir ihtiyaçtır. Cinsellikle ilgili en önemli mitlerden biri, mastürbasyonla cinsel doyum sağlayan bir kişinin, eşine ilgi duymadığı ve onu arzulamadığıdır. Bunun yanı sıra, cinsel hayatınızda yaşadığınız bu uyum sorununu anlamlandırmanızda ve çözümlemenizde size yardımcı olacak bir cinsel terapistten yardım almanızı şiddetle öneririm. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Bölümü, bu konuda sizi yönlendirecektir.

***

Çocuğum ve cinsellik

Rumuz ailelereörnekolsun; Ahmet Bey merhaba, benim 4.5 yaşında bir oğlum var ve birkaç haftadır cinsel organına takmış durumda. Çocukların bu yaşlarda cinselliklerini keşfettiklerini okumuştum bir yerde fakat çok sık oynuyor cinsel organıyla. Yakınlarımın çocuklarında bu kadar sık olanını duymamıştım. Bu durum normal mi?  Nasıl tepki vermem gerektiğimi de bilmiyorum; birkaç kez kızdım o zaman inadıma yapmaya başladı sanki. Bizimle aynı odada olduğu zamanlar da yapıyor. Sizce ne yapmalıyım, nasıl tepki vermeliyim, konuşsam anlar mı ya da nasıl konuşmalıyım?

Merhaba Ailelereörnekolsun; çocuklar yaşça ve duygusal olarak büyümeye başladıklarında cinsel organlarının kendilerine en çok zevk veren yer olduğunu fark etmeye başlarlar. Çocuklarda 3 - 6 yaş döneminde, dürtülerde ve cinselliğe olan merakta artışlar gözlemlenir. Çocuklar kendilerini ve karşı cinsi keşfetmeye başlarlar. Çocukların yaşamlarının ilk 6 yılındaki cinsel gelişimleri, yetişkinliklerini, cinsel hayatlarını ve psikolojik durumlarını etkileyeceğinden baskıcı davranılmamalı, yaşlarının gereği olan bu değişimlere normal gözüyle bakılmalıdır. Bu durumlarda da aileler, çocuklara kendilerini suçlu hissettirmemeye özen göstermelidirler. Çocuklar aldıkları bu hazzın kötü, zarar verici bir şey olmadığını bilmeye ihtiyaç duyarlar. Çocuğunuz cinsel organını keşfedip, anne-babasına oraya dokunmanın zevk verdiğini söylediğinde, “Oraya dokunma!!” demek yerine, çocuğunuzun normal bir cinsel gelişim gösteriyor olduğunu unutmamalısınız. Bu durumlarda, doğru davranış çocukları oyalamak, dikkatlerini başka yere yöneltmek olabilir. Çocuklar, tüm çabalara rağmen bundan vazgeçmiyorlarsa, duruma sebep olan ev, okul gibi yerlerde yaşadıkları duygu değişiklikleri gözlemlenmelidir. Ancak çocuğunuz cinsel organıyla aşırı bir şekilde oynuyorsa, anne - çocuk ilişkisinin incelenmesi gerekebilir. Özellikle ev ortamının gergin olduğu, anne - çocuk ilişkisinin çatışmalı olduğu durumlarda, çocuk bu tarz merakları olduğunda sert tepki görüyorsa ve cezalandırılma, ayırma, eleştirilme, ayıplama gibi uyarılar almaya başlıyorsa bu davranışlarında artış gözlenebilir.

***

Kızımın yalanları

Rumuz Ayşecan; merhaba hocam, 5 yaşındaki kızım anaokuluna gidiyor. Okulundan ve öğretmeninden memnunuz ve gördüğümüz kadarıyla kızımız da memnun. Fakat son zamanlarda yalan söylemeye başladığını fark ettik. Önce birinden görmüştür, taklit ediyordur diye düşünüp fazla ciddiye almadık. Ama yine de kendisiyle yalanın kötü bir şey olduğunu konuştuk. Fakat bunun üzerine yine devam etti ve bununla paralel başka davranışları da bozulmaya başladı. Örneğin hep beraber sofraya oturacağımız zaman, epey huysuzluk ediyor. Öğretmeniyle konuştuğumda sınıfta normal davrandığını, öğlen yemek yediğini söylüyor. Acaba bize mi tepki gösteriyor bir konuda? Ona nasıl yaklaşmalıyız anne-baba olarak, özellikle de şu yalan söyleme alışkanlığından nasıl vazgeçirebiliriz? Bu yaştaki çocuğa nasıl anlatılır bu. Ben konuşunca sıkılıyor ve yanımdan gidiyor ya da huysuzluk edip ağlamaya başlıyor.

Merhaba Ayşecan; çocuklarda yalan söyleme davranışı birçok sebepten kaynaklanıyor olabilir. Bu sebeplerden biri, çocuk doğruyu söylediği zaman cezalandırılması olabilir. Bu gibi durumlarda çocuk, kendini savunmak için yalana başvurabilir. Bir başka sebep ise çocuğun doğruyu söylemesine izin verilmemesi olabilir. Mesela, bir çocuk annesine; kardeşini sevmediğini, nefret ettiğini söylediği zaman, annesinin onu azarlamasından çekindiği için yalana başvurabilir. Çocuklarda yalanlar, korkuları ve umutları dışa vurma şeklidir, yani yalanlar aslında saklanmak istenenin ortaya çıkış biçimidir. Yalan söyleyen çocuğa verilmesi gereken olgun tepki, çocuğu suçlamak değildir. Amaç burada yalanın anlamını ortaya çıkartmak olmalıdır. Çocuğunuzun yalan söylediğini anladığınız zaman, onu söylediği bu yalanla yüzleştirmek yerine neden bu yalan başvurduğunu incelememiz faydalı olacaktır