Çocuk ve Gençlerde Aşırı Yemek Yeme Davranışını Tetikleyen Ruhsal Sebepler Şunlardır:

• Depresyon,
• Akademik sorunlar, yoğun ders çalışma zarureti,
• Akranlar ve karşı cinsle yaşanan iletişim sorunları,
• Âile içinde yaşanan iletişim sorunları,
• Ergenlik dönemi sorunları…

Beslenme davranışı üzerinde en sık görülen hatalı tutumlar şunlardır:

• Çocuğa yemek yemesi için baskı yapılması ve tabağına ihtiyaç duyulandan daha fazla miktarda yemek konması,
• Sabah kahvaltısının yapılmaması veya başka öğünleri atlama
• Diğer öğünlerde, özellikle de akşam yemeklerinde ihtiyaç duyulandan daha fazla yemek yenilmesi,
• Atlanan öğünlerin fazla kalorili abur cubur gıdalarla (bisküvi, cips, çikolata vs.) geçiştirilmesi,
• Hayvansal gıdalar (et, süt yumurta vs.), taze sebze ve meyvelerden ve kuru baklagillerden oluşturulan menü yerine, kalorisi yüksek yemeklerin pişirilmesi veya “fast food” (hızlı ve hazır yemek) alışkanlığının kazanılması,
• Öğün aralarında besleyici özelliği fazla olmayıp yüksek kalorili olan gıdaların sık tüketilmesi…

Obezitenin Komplikasyonları:

Obezite, kalb ve damar hastalıklarına, hipertansiyona, şeker hastalığına (tip 2 diyabetes mellitus), eklem hastalıklarına (osteoartrit) ve uyku apne sendromuna zemin hazırlar. Obez kişilerin yaklaşık dörtte biri zayıflayabilirken, diğerlerinde tablo erişkin hayatta da devam eder.

Obeziteye yönelik alınması gereken tedbirler:

• Âilenin hayat şeklinin değişmesi esastır.
• Sık fiziksel aktivite, çocuğun sportif faaliyetlerinin desteklenmesi çok önemlidir.
• Televizyon ve bilgisayar başında geçirilen zamanın azaltılması hem hareketsizliği engelleme hem de atıştırma tarzındaki beslenmeyi engellemesi sebebiyle şişmanlığın engellenmesinde çok önemli rol oynar.
• Beslenme alışkanlığının yeniden gözden geçirilmesi bu konuda hayat kurtarıcıdır. Üç ana, iki ara öğünden oluşan bir yemek düzeni oluşturulmalıdır. Öğünler arasında iki veya üç saat olması en sağlıklı olanıdır.
• Yavaş ve iyice çiğneyerek yemek yeme tokluk hissinin fark edilmesinde yardımcı olur.
• Hazırlanan yiyecekler besleyici nitelikte olmalı, aşırı yağlı ve şekerli olmamalıdır.
• Çocuklar her konuda olduğu gibi beslenme şekli konusunda da anne ve babalarını model alacağı için, evdeki herkesin sağlıklı şekilde beslenme düzenine uyması çok önemlidir.
• Okullarda beslenme eğitimi verilmesi gençlerin bilinçlenmesini temin edecektir.
• Âilesinde şeker hastalığı olan çocukların şişmanlık açısından bir metabolizma ve endokrin uzmanının takibinde olması gereklidir.
• Tedavide şok diyetlere başvurulmamalı ve bu konuda bilimsel çalışmaları açısından kendisini kanıtlamış tıp uzmanları (endokrin ve metabolizma uzmanları, çocuk ve genç psikiyatrları) ve diyetisyenlerle işbirliği içine girilmelidir.

Bebeklerde obeziteye yönelik alınması gereken tedbirler:

• İlk 6 ayda anne sütü ile beslenme şişmanlama ihtimâlini çok aza indirir.
• Su yerine şekerli meyve sularının fazla tüketilmemesi gerekir.
• Ek gıda olarak verilen süt ve mamalara ekstradan şeker veya şekerli besinler eklenmemesi
• Her ağladığında yiyecek verilmemesi önemlidir.
• Tokluk hissini erken dönemde kazandırabilmek adına çocuğun tam uyanıkken beslenmesi ise çok önemlidir.

Özetleyecek olursak, obezite tıbbî ve sosyal boyutu olan bir hastalıktır. Obez olan her çocuğun mutlaka bir endokrin-metabolizma uzmanı ve bir çocuk ve genç psikiyatrı tarafından tıbbî takip içinde olması ve bu uzmanların denetiminde, işinin ehli olan bir diyetisyenle iş birliği yapması çok önemlidir.

Çocuk,  şişmanlığı nedeniyle âile ve sosyal çevresi içerisinde sürekli eleştirilmemeli ve stigmatize edilmemelidir (damgalanmamalıdır).

Şişmanlığın sebebi ise son derece yapıcı bir şekilde araştırılmalı ve ilgili uzmanlarla işbirliği içerisine girilmelidir.