"Hiçbir zaman "ben senin annenim" demedim..."

Sevil Aydın: Merhaba, Ahmet Onur Bey. 30 yaşındayım ve İzmir'de yaşıyorum. 5 yıllık bir evliliğim var, benim ilk evliliğim eşiminse 2. evliliği ve eşimin ilk evliliğinden şu anda ergenlik döneminde olan bir kızı var. Evliliğimizin ilk yılından beri eşimin kızıyla ilgili sorunlar yaşıyorum. Hiçbir zaman "ben senin annenim" demedim, arkadaşı gibi yaklaşmaya çalıştım, onu hep kızım gibi görüyorum ama o beni sürekli tersliyor, hakaret ediyor. Eşime söylüyorum, kızını uyarıyor ama o da baba olduğu için fazla bir şey yapamıyor. Bu sene doğum yaptım, bir oğlum oldu. Ne kızımı ne oğlumu birbirinden ayırmıyorum ama bu kez kız bana kötü davrandığı gibi oğluma da zarar vermeye başladı. Çok çaresizim, lütfen soruma cevap verin.

Merhaba Sevil Hanım,

Anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla eşiniz, kızınınız ve yeni doğan oğlunuzla gerçek bir aile oluşturmak istiyorsunuz. Kızınızın ergenlik çağında olduğunu belirtmişsiniz. Ergenlik dönemi her aile için sorunlu ve sancılı bir dönemdir. Size önerim kızınızla öncelikle arkadaşlık ilişkisi kurmak yerine anne – kız ilişkisi kurmanız yönünde olacaktır. Aynı zamanda yaşadığınız bu sıkıntıyı aile olarak ele almanız ve eşinizle işbirliği kurmanız yönünde olacaktır. Kızınızın öz annesiyle ilişkisinin de hepinizin yaşamında önemli bir rol oynadığını belirtmek isterim. Çocuklarınızı ayırmadığınıza eminim ancak yeni doğan bebeğin ihtiyaçları ile ergen bir kızın ihtiyaçları bir olmadığını göz önünde bulundurarak kızınızın ihtiyaçlarına yönelik davranmanızı tavsiye edebilirim. Her zaman bir profesyonelden yardım almayı düşünebilirsiniz.

***

Rumuz mızmızannesi: Merhaba Onur bey, 39 yaşındayım, Eskişehir'de yaşıyorum ve 6 yaşında bir oğlum var. Bu yıl okula başladı, hamile olduğumu öğrendikten bir süre sonra işten ayrıldım, elimden geldiğince çocuğuyla ilgili olan, onu anlamaya çalışan bir anneyim. Bu sene oğlum okula başladığında çok sorun yaşadım, oğlum ilk hafta sürekli okula gittiğinde ağlıyordu ve beni yanında istiyordu. İlk bir haftadan sonra ağlamayı bıraktı ancak şimdi de okula gitmek istemediğini, okulu sevmediğini söylüyor. Okuldaki rehber öğretmeninden yardım almaya çalıştık ama oğlum rehber öğretmeniyle de görüşmek istemiyor. Ne yapmalıyım, yardımcı olun lütfen.

Merhaba Mızmızannesi,

Anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla oğlunuz okula adapte olmakta zorlanıyor. Okul çocuklar için yeni ve farklı bir sosyal ortamdır. Bu yeni ortama her çocuğun uyumu ailesinden kazandığı iletişim ve ilişki biçimleriyle ilişkilidir. Ancak aile içi sıkıntılar çocukların okula uyumunu zorlaştırabilir. Uyum problemlerinin en başında çocuğun okul hakkında belirsizlikleri ve bilgisizlikleri yer alır. Öncelikle oğlunuzu okul konusunda bilgilendirmenizi, korku ve sıkıntılarının neler olduğunu öğrenmeye çalışmanızı öneririm. Oğlunuzun okula başlamadan önce ki dönemde nasıl bir arkadaş çevresi olduğuna dair bir bilgi paylaşmamışsınız. Dar bir sosyal çevreye sahip ve az sayıda arkadaşı olan çocuklar okula başlama, gitme ve devamlılık konularında stres, sıkıntı ve isteksizlik yaşayabilirler. Oğlunuzun okul adaptasyonu konusunda rehberlikten yardım isteğinizi belirtmiş ve bir sonuç alamadığınızı eklemişsiniz. Size tavsiyem daha fazla zaman kaybetmeden ve sorun daha büyümeden bir uzmandan yardım almanız yönünde olacaktır.

***

Rumuz anneysenişinçok: Merhaba Onur bey, ben Adana'da yaşayan, 29 yaşındayım ve yeni okula başlayan bir kızım var. Kızım 6 yaşında. Geçen sene anaokuluna gittiği için bu sene okula başladığında sorun yaşamadı. Ancak şöyle bir sorunum var, kızımın sınıfında okuyan bazı çocuklar okula alışma sorunu yaşadıklarından her gün anneleri onları okula bıraktıktan sonra okulda kalıyorlar, çocuklar teneffüste annelerini görüyor. Hal böyle olunca kızım "anne sen beni yalnız bırakıyorsun, herkesin annesi yanında" demeye başladı. Birkaç kez, anlayabileceği şekilde açıklama yapmaya çalıştım ama başarılı olamadım. Nasıl yaklaşmam gerektiği konusunda bilgi verirseniz çok sevinirim, teşekkürler.

Merhaba Anneysenişinçok,

Anlattıklarınızdan çıkarttığım, kızınız onu yalnız bıraktığınızı düşünüyor. Sizin de aynı diğer anneler gibi davranmanızı beklediğini açıkça ifade ediyor zaten. Öncelikle okul yönetiminin, annelerin daha fazla okulda beklemesine izin vereceğini düşünmüyorum. Diğer çocukların okul hayatına uyum sağladıklarında anneler kendiliğinden okula gelmeyi bırakacaklardır. Siz kızınıza onu ne kadar sevdiğinizi ve sizin için ne kadar önemli olduğunu gerek sözel gerek davranışlarınızla hissettirmekten vazgeçmeyin. Kızınızın sizi okulda görme isteğini hiç bir şekilde eleştirmeyin, kötülemeyin kısacası bu konu ile ilgili hiçbir olumsuz ifade kullanmayın. Kızınıza anaokuluna nasıl yalnız gittiğini, orda nasıl tek başına kalıp arkadaşları ile oyunlar oynadığını size ihtiyaç duymamış olduğunu hatırlatın. Onun neler hissettiğini anladığınızı ifade edin ve eğer çalışmıyorsanız kızınızın eve geldiği saatte ona kapıyı açacağınıza veya her gün belirttiğiniz saatte evde olacağınıza söz verin ve bu sözünüze sadık kalın.

***

Perihan Aksan: Merhaba Ahmet Onur bey. 45 yaşında 2 çocuk annesiyim. Bir oğlum bir de kızım var. İstanbul’da yaşıyoruz. Oğlum lisede okuyor, kızım ise ilköğretime gidiyor. Oğlum geçen sene liseye başladı ve ortamı, çevresi değişti. Onu çok fazla sıkmadan ve bunaltmadan yaptıklarını takip etmeye çalışıyorum. Anne ve babası olarak biz sigara kullanmayan insanlarız fakat oğlumun sigara içtiğini 15 gün önce öğrendim. Öğrendiğimden beri de çok üzgünüm. 2 sene önceye göre daha umursamaz, sorumsuz ve asi bir erkek çocuk var karşımda. Okul sonrasında eve gelmiyor, okulu tam gün olmasına rağmen akşam 9’dan önce eve gelmiyor, telefonlarıma cevap vermiyor. Babasıyla da benimle de eskisi kadar konuşmuyor. Nasıl yaklaşmam gerektiği konusunda yardımınızı bekliyorum.

Merhaba Perihan Hanım,

Anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla oğlunuz ile aranızda bir iletişim sorunu yaşadığınızı ve sizlerden uzaklaştığını paylaşmışsınız. Lise öğrencileri günlerinin 5 ila 7 saatini okulda geçirmekteler. Çocukların böyle yoğun bir sosyal ortamda birbirlerinden olumlu veya olumsuz şekilde etkilenmeleri gayet normaldir. Sigaraya başlama nedenleri arasında büyüklere benzemek, öfke, akran baskısı, kendini kanıtlama, kendine güven kaynağı sağlama çabası, büyüklere direnç veya toplumdan kaçma eğilimini sayabilirim. Oğlunuzun hayatındaki değişiklikleri, üzüntüleri, sıkıntıları ve mutlulukları en iyi ancak oğlunuzdan öğrenebilirsiniz. Anne – baba olarak oğlunuzla önce kendi duygu ve düşüncelerinizin yanı sıra endişe ve kaygılarınızı paylaşmanız gerektiğini düşünüyorum. Oğlunuzun sigara alışkanlığı ile ilgili konuşurken olumsuz tutum ve davranışlardan kaçınmanızı, onu sigara içmeye iten sebepleri öğrenmenizi, daha sonrasında bırakmak isteğinin olup olmadığı yönünde konuşmanızı tavsiye ederim. Oğlunuz yaşıtları gibi büyüme, gelişme ve kendi rüştünü ispatlama çabası içerisinde olduğunu unutmayın. Onun her zaman yanında olduğunuzu ve sizlerin onu sevdiğini hissediyor olması da pozitif iletişim için gerekli unsurlardır.

***

Rumuz gençkızınvarsa: Merhaba Ahmet bey. İstanbul’da yaşıyorum, çalışan bir anneyim. Liseye giden bir kızım var. Benim sorunum, kızımın arkadaşında kalmak istemesi. Kızımla iyi anlaşırdık ama bu istekten sonra anlaşamamaya başladık. Çünkü ben kızımın arkadaşında kalmasına izin vermiyorum, arkadaşın bize gelsin diyorum ama kabul etmiyor. Herhangi bir sorun yaşadığımızda konuyla alakasız bile olsa beni, "zaten arkadaşımda da kalmama izin vermiyorsun" diye suçlamaya başlıyor ne yapacağımı bilemiyorum. Onun için endişe duyup, kendi evinde kalmasını istemem suç mu?

Merhaba gençkızınvarsa,

Anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla kızınızın ergenlik çağında olmasından kaynaklanan sıkıntılarınızı paylaşmışsınız. Kızınız için endişe duymanız tabii ki normal ancak nasıl siz kızınızın arkadaşlarının evinize gelmesine izin veriyorsanız, aynı şekilde kızınızın arkadaşlarının evinde zaman geçirmesi de o kadar normal. Kızınızın arkadaşlarını tanıdığınızı ve onayladığınızı düşünüyorum. Burada asıl sizin neden bu kadar endişe duyduğunuzun araştırılması gerektiğini ve kızınızla olan güven ilişkinizi gözden geçirmenizi öneririm. Eğer kızınızla ilişkinizdeki tek sorun kızınızın arkadaşlarında kalması ise belki ikiniz ortak bir çözüm yolu bulabilirsiniz, önce kızınızın arkadaşları size misafir gelebilir böylece hem siz arkadaşlarını yakından tanıma fırsatı bulabilirsiniz hem de bir sonraki sefere kızınızın, arkadaşının evinde kalması konusunda uzlaşabilirsiniz.