Picasso diye bir adam çıkar, guernica'yı çizer işte o yüzden umut var bilesin...


Sonra binlerce sokak ressamı vardır, duvarları renge batırıp çıkartır o yüzden umut vardır...


Bir adam çıkar, Beethoven isminde, moonlight sonat adında bir eser besteler seni ayın karanlık yüzüne mıhlar o yüzden umut vardır.


Sail diye bir şarkı dinlersin, elektronik tınıları küçük voltajlar halinde damarlarında gezinir Awolnation dersin, iyi ki var da bu şarkıyı yapmış, iyi ki şarkılar yapılmış işte umut var! Vardır…


Shakespeare diye bir adam çıkar "ben rüyaların yapıldığı kumaştanım" der; umut var dersin...


Hangi kumaştan olduğunu düşünürsün, kendini bir rüyada bulursun... Bir cevap bulursun... Yaşar Kemal "Ben deniz içtim, deniz oldum" der "kimse menekşelerin önünde duramaz" der için ayaklanır umut var dersin... Kimse önünde duramasın diye menekşe olursun...


Şiddetle titrerken dünya, sen içindeki rengi, şarkıyı ve şiiri duyumsarsın... Şiddet dünyanın posasıdır, kaldırıp atar, meyvesine ulaşırsın...


Kulakların, gözlerin, bütün benliğin zekâ, vicdan ve aşkla aydınlanan yolları görür...


O yollarda koşarsın, umut var dersin, yollar benim dersin... Yollar bizim... Umut yollardadır. Yollar varsa umut vardır.


Yine de çıkar güzelliğe, iyiliğe itiraz edenler…


Hayır diyenler… “Hayır yok! Renkler yok, resimler yok, şarkılar yok, şiirler, öyküler yok...”



Sus der... Çizme, yazma, konuşma, der...



Sustururum, silerim, ezerim...



"O yollar var ya, yollar benim"... "yollar yok! Yollar çıkmaz..."



Der ki "umut yok"...



"Umudunuz benim oldu, yılgınlık sizin olsun... Direniş öldü ahali’m, yola devam” der “durmak yok!”



Ve biri çıkıp durur...



Öyle durur ki, kimsenin "yok" demesiyle yok olmayacağını görürsün güzelliğin.



Öyle durur ki, bir gömlek, tık nefes, karanlığın içinde... Sadece durur...



Evet çizmez, söylemez, yazmaz, koşmaz...



Çünkü öyle bir durur ki,



Durduk yere şarkı olur, resim olur, öykü olur



Kendi sessizliğiyle bir duvar örüverir etrafına, nasıl yok edeceğini bilemezsin, onun yaptığının aynını yapmadan aşamazsın, anlayamazsın...



İnsanın doğasından çekip çıkartır vaziyetini, günün birinde onu taklit etmekten başka bir şey gelmeyecektir elinden işte...



Biri çıkar...



Birimiz çıkarız...



Var oluruz... "tek ve hür" !



Dünya durdukça, biz durdukça umut da vardır bu yüzden bilesin...



Umut vardır, var oluşundadır...