Çalışan bir annesiniz ve aklınız sürekli evde bakıcısıyla veya büyükannesiyle birlikte olan çocuğunuzda mı? Duygu ve düşüncelerinize tercüman olmak gerekirse;

• Çocuğunuza kendi anneniz bakıyor. Tabii ki ona güveniniz tam; ama yine de son trendleri takip edemediğini düşünüyorsunuz. Okuduğunuz veya dost muhabbetlerinde duyduğunuz yeni fikirleri ona tam olarak anlatamıyorsunuz.
• Çocuğunuza bakıcı buldunuz. Evde kamera da var. Buna rağmen içiniz pek rahat değil çünkü yine de kontrolün elinizde olduğu söylenemez.
• Bakıcının; çocuğun beslenmesi ve temizlenmesi konusunda yetersiz olduğunu düşünüyorsunuz. Onu bu konuda eğitmek, ona yol gösterip çocuğunuzla doğru şekilde ilgilendiğinden emin olmak istiyorsunuz. Yeterli olduğunu düşünüyorsanız dahi siz yokken de böyle olup olmadığını bilmek istiyorsunuz.

 Sizi bu sendromdan ne kurtarır?

Yine bütün yollar iletişime çıkıyor. Her anne çocuğunu en iyi ve en düzgün şekilde yetiştirmek ister. Ancak kusursuzca büyütülmeye çalışılan bebek en çok zarar görenidir aynı zamanda. Mükemmellikten ziyade çocuğa zarar vermemeye çalışılmalıdır.

Çocukla ilgilenen bakıcı ve aile bireyleriyle aranızda olumsuz bir iletişim kurmamaya özen gösterin. Unutmayın, çocuğunuzu emanet ettiğiniz kişinin çocuğa tavır almaması da sizin kurduğunuz iletişim sayesinde olur. 

Tartışmasız; bir anne için en önemli varlık kendi bebeğidir. Ancak hiç kimse de bir başkasının bebeğine annenin bakış açısıyla bakamaz, bu çok zordur. Bakıcı için en basit hâliyle bu bir iştir; ancak aldığı büyük bir sorumluluktur. Bu nedenle kendinizi biraz da onun yerine koymaya çalışabilirsiniz. Siz başka birinin çocuğunun sorumluluğunu bütünüyle alabilir miydiniz?

İş, çocuğa aileden birinin bakmasına gelince...

• Arada kan bağı olduğu için emniyet açısından kendinizi daha rahatlamış hissedersiniz. Karşılaşacağınız sorun, büyüklerin çocuk yetiştirme konusunda kendi bildiklerini uygulamaları ve size ya da doktorunuzun söylediklerine fazla kulak asmamaları olabilir.
• İyi bakım, çocuğun sahiplenilmesini gerektirir. Aile büyükleri de genellikle bu hisse sahip olur. Ancak zaman zaman anne, karşı tarafın bebeği kendisinden daha çok sahiplenmesinden rahatsız olabilir. Çocuğun davranışlarına ve eğitimine karışılmasından hoşlanmaz.
• Oysa ki iyi bir bakım için bebekle ona bakan kişi arasında içten ve sevgi dolu bir ilişki kurulmasında annenin de katkısı olmalıdır. Hatta annenin bu güzel ilişkiyi destekleyip cesaretlendiren bir tutumu olmalıdır. Çocuğa bakan kişi çocuğun sorumluluğunu üstlendiğinde ve sahiplendiğinde çocuğun gelişimiyle ilgili daha verimli bir sonuç alınır.  

Sevgili anneler devir değişti. Zor yaşam koşulları, artan masraflar derken pek çoğumuzun çocuğuna ya büyükanneler ya da bakıcılar bakıyor. Önemli olan çocuğumuzun güvenilir ellerde olmasını sağlamak. Bu esnada da endişe ve huzursuzluklarla kendimizi tüketmemeye çalışmak.