Geçenlerde gazetede beni çok şaşırtan bir haberle karşılaştım. KKTC’de eşcinselliğin, “doğaya aykırı cinsel münasebet” dolayısıyla 5 yıla varan hapis cezası olan bir “suç” olduğunu öğrendim. KKTC Cumhuriyetçi Türk Partisi (CTP) milletvekili Arif Albayrak ise bunun değiştirilmesi ve eşcinselliğin “suç” olmaktan çıkarılması gerektiğini düşünüyor ve bu konuda çalışmalara başlamış. Kendisi şöyle diyor: “İki kişiyle olabilecek her ilişki bana göre normaldir. Yasak olmasını gerektirecek bir şey yoktur. İnsanların tercihlerine değil, yaptığı işlere bakılmalıdır.” Ne de güzel diyor…

Anne- babaların çocukları için düşünmelerinin oldukça zor olduğu bir konudan bahsettiğimin farkındayım. Hatta kimi ebeveynler için bunu düşünmek bile yürek kalkıntısı olabilir ve bunun asla çocuklarına uğramayacağını düşünen ebeveynler de var olabilir.

Ama olabilir… Hayatta özellikle insan ilişkilerinde her şey olabilir…

Eşcinselliğin kirlilik olmadığını düşündüğümü belirtmek isterim. Kirli yaşamak, eşcinsel olmayanlarda da eşcinsel olanlar gibi var olabilecek bir leke. Sanıyorum ki cinsel münasebetimizde kimi tercih ettiğimizden öte, tercihimiz ve yaşam tarzımız bizi kirletiyor mu diye düşünmeliyiz. İyi ve doğru bir insan olmaktan bizi men ediyor mu? Güzellikler için çalışmaktan bizi alıkoyuyor mu? Bu soruların cevabı hayırsa o ilişki kirimiz, o insan lekemiz olamamalı…

Ebeveynlerin bu noktadaki yürek kalkıntılarının kapsamında, çocukları için bu tarz bir hayatın zor olduğu inancı ve toplum tarafından maruz kalacaklarını düşünerek üzülüp, korktukları rencide edici ve dışlayıcı muamelelerin de bulunabileceğini düşünüyorum.

Ancak aynı tehlike hayatımızın her alanında, her tutumumuzda. Başkalarıyla oyalanan bireyler olmaya devam edersek eğlencemiz, gündemimiz, uzmanlığımız hep başkalarının tavırları, tercihleri, yaptıkları, yapmadıkları oldukça biri diğerini her zaman yoracak, üzecek, yıldıracak, yıpratacak. Ve her zaman en çok yıprananlar maalesef iyiler, doğrular olacak.

Ayrıca hatırlamamız gerekirse iyi olacağına inanıyorum ki eşcinsellik “kırıtmak” demek değil. Toplumdaki hoyratların hoyrat tabiriyle “kırıtmak” veya “erkek gibi olmak” eşcinselliğe mahsus değil. Bunlar yani efemine veya maskülen tavırların hoyrat tabirleriyle ifade ettiğim tavırlar, kişinin cinsel eğilimine yönelik çok da ipucu değil. Bu nedenle bu tavırlara sahip kimselerin tavırlarını yargılamak, tanımlamak ve bu tavırlar dolayısıyla onları isimlendirmek de fahiş hata.

Kişinin bir diğerinin kendisine bir zararı dokunmayan tavrını tanımlaması dahi aslına bakarsanız haddini aşmak…

Eşcinselliğin bir hastalık olmadığını ve bu kişilere de “hasta” insanlar gözüyle bakılmasının son derece yanlış ve hastalıklı olduğunu düşünüyorum. Kişinin kimi, neden sevdiği bir tek O’nu ilgilendirmeli. Hem bir kişiyi sevdi ve bir arada diye bu kişi de hemcinsi diye “eşcinsel” kategorisine de sokulmamalı. Çünkü çok azdır ancak uzanınca tutulmamasına imkan olmayan eller de vardır.

Çocuklarımız için onları, bulundukları yerden daha yukarıya taşıyacak hatta eğildikleri yerden kaldıracak (günlük yaşantımızda anlaşabilmek için eğilmemiz de gerekebiliyor), iyilikler, güzellikler taşıyan, doğru insan olmaktan ve her gün daha da “doğru”lmaya gayret etmekten onları men etmeyecek ilişkiler dilemeliyiz diye inanıyorum. Böylesi bir günümüzde ve toplumumuzda, böylesi kişiler varsa bunlar kimlik üstü kişiler. Bunların kim oldukları, adları ve kimlik bilgileri kendilerinden daha aşağıda ve önemli değil. Kişilerin kim oldukları değil, ne oldukları mühim!

İyi biri, iyi biriyle birbirini sevdi diye iyiliğe aykırı bir şeyden nasıl bahsedilebilir…