Ortaokulda Avrupa tarihini ele aldığımızda Romalılarla ilgili çok önemli bir ayrıntı kalmıştı aklımda.  O da Romalıların aklı en iyi tuvalette çalışır mevzusuydu.

Türkist Anne

Selin Su, geleceği ve erkekler konusunda feminist yaklaşımlar yapsam da "Türkist" genim bazen fazlasıyla dominant oluyor ve anında her türlü "-nist" eki taşıyan düşünce tarzlarını ölümcül bir virüs gibi yok ediyor.

Geçen sene oyun grubunda bir damat adayı seçmiştik kendimize. Ailecek beğenmiş, sevmiş ve onaylamıştık kendi aramızda (anneanne ve bendeniz). Hani şu yetişkinlerin "salakça" huyları vardır ya, çocuklar kız erkek birlikte oynasa, ya da birbirini öpse, ya da el ele tutsa hemen bir senaryo uydurur; damat, gelin ya da başka tuhaf şeyler ile adlandırır hatta "ayyyyyyyyyy" diye zevzekleşirler. Örnek vermek gerekirse; adı lazım değil baş harfi D!

Ne yalan söyliyeyim Selin Su "Anneeeeeee Jonas bize gelebilir miiiii?" diye sorunca bi hoş olmuştum. Hele çocuğu görünce, kara kaş, kara göz, esmer yakışıklı "aferin kızım, annen gibi yakışıklıyı kapmışsın" dememek için kendimi zor tuttum.

Aklımdan türlü türlü planlar, projeler, geleceğe yolculuklar, "nasıl olur"lar, "Müslüman mı acaba"lar, "eveeet Müslümanlar, e o zaman sünnet derdi de olmıyacak"lar, "aaa olur aslında"lar, "ayyy çok heyecanlı"lar gibi abuk subuk şeyler geçti, geçmedi değil. Hani normal olduğumu hiçbir zaman iddia etmemiştim zaten, ancak bu düşüncelerimden sonra ben bile kendime "çüşşş Derya" dedim, demedim değil.

Hep hayalimdi yabancı uyruklu bir eşimin olması. Esmerler tercihim olduğundan genelde Güney Amerika ya da Arabistan taraflarından bir eş istiyordum. Uyruğunu tutturamamış olsam da esmeri kapmıştım. Ama düşünüyorum da, kocamı Brezilya vatandaşı yapsam acaba muradıma ermiş sayılır mıyım? Hmm bunu bi düşünmek lazım.

Her neyse.

Biz gel Jonas, git Jonas derken gayet iyi arkadaş oldular Selin Su ve Fas’lı yakışıklı. Ben planlar yaparken kendimi uyanık, minik cadıyı ise "saf" sanıyorum. Ben sanıyorum ki kendi kendime gelin güvey oluyorum.

Tuvalette itiraf

Minik cadı bir gün tuvalette uzun süren işleminden sonra – ki bizim işlem nedense, Süveyş Kanalı mübarek, hep uzun sürüyor –  dirsekleri dizlerinin üstünde, başı ellerinin arasında bir vaziyette bombayı patlattı:

"Ahhhhhhh ahhhh. Anne biliyomuçun? Ben galiba Jonas’a aşık oldum..."

Şimdi Ivan Pavlov ve köpeğini bilenler bilirler. Deneysel psikolojiyle zavallı köpeği ne hâle getirdi diye hayvansever kesilmiyeceğim, sadece ciddi anlamda psikolojinize işleyen kodların ne denli önemli olduğunu bir kez daha vurgulamak istiyorum.

O anki "kodum" direkt annemin taktiğini bana yaptırmaya çalıştı. Kadın buralı birine aşık olurum, "gavur" bir erkekle birlikte olurum diye deliriyordu. Bu yüzdendir ki her seferinde;

"Anneciiiim, bana her şeyini anlatabilirsin tabii ki, ben senin annenim, ben her şeyi bilebilirim, sakın bana yalan söyleme, birine aşıksan söyle, ancak asla birine aşık olamazsın, 18 yaşına gelene kadar böyle bir şey mümkün değil, hem çocuklar aşık olmazlar ama senin hoşlandığın biri varsa söyle bana" deyip beni hayretler içerisinde bırakırdı.

Yok anlamadığım beni mi salak sanıyordu yoksa niyeti neydi; çözmüş değilim hâlâ. Bir yandan pis bir sırıtmayla "sevgilin olursa bacaklarını kırarım" tehditleri, diğer yandan "içini bana dök yavrum" yalanları. Ama maalesef anne ya. Yemedi, ne Simonlara aşık olmuştum haberin yok (nihahahahahha)!

Nereden ne geliyor?

Ben: Aşık mı? Ne aşkı? Sen aşkın ne olduğunu biliyor musun bir kere? O minicik poponla nelere kalkışıyorsun bakim? Çocuklar aşık olmazlar!

Bu söylediğime kendim bile şaştım o vakit!

Selin Su: Ama anne! Jonas yakışıklı bi erkek.

Daha iki yaşında minik bir fareyken istediği olmayınca "Ama anne! Sana yakışıklı bir adam çizecem" dediğini bilirim ben bu cadının. Sanırım yakışıklılara dayanamadığımı tez vakit çözmüş olmalı. Enteresan?

Ben: Tamam yakışıklıysa başka tabii ki de, yani annecim çocuklar arkadaşça aşık olur dimi? Yani arkadaşın olduğu için öyle düşünüyorsun dimi? Hani arkadaş, diğer Adriano, Louis gibi arkadaş dimi annecim? Dimiiii?

Ahh anne ahh hep senin yüzünden!

Selin Su: Peki büyüğünce Jonas’la sizin gibi evlenebilir miyiz?

"Çoluk çocuğun önünde sarmaş dolaş olmayın" boşuna demiyorlardı büyüklerimiz.

Ben: Hayır!

Noooldu? Planlar yapıyordun Faslı damat diye? Hııı? Tırstın mı? Tırstın dimiii?

Selin Su: Büyüğünce dedim anne, tabii ki çocuklar evlenmez, çocuklar arkadaş olurlar, arkadaşlarına aşık olurlar. Arkadaşça evlenebilir miyiiiiz? Hııııı? Lüflen lüflen lüfleeeeeeen!

Ne yapıyordu annem bana? Ne yerine koyuyordu? Hmm neydi acaba?

Ben: Madem büyüyünce mümkün olan bir şeyden bahsediyorsun, o hâlde bırak da bunları büyüyünce konuşalım, hı? Ne dersin kafası Romalılar gibi tuvalette çalışan kızım benim?

Romalılar ne alaka ya?

Selin Su: Tamam evlenebileceğimize söz verirsen konuşurum seninle

Ay çok teşekkür ederim ya, çok mersi! Sağol kızım!

Romalıların kafaları tuvalette nasıl çalışıyordu bilmiyorum, yalnız oksijenin alttan yukarı gitmesi bana pek "hayra alamet" gelmiyor.

Tabii alttan yukarı giden oksijen ise...