Kürt kelimesini sevmiyorum.

Bir ırkı temsil eden hiçbir kelimeyi sevmediğim gibi.

Bir ırka mensup olduğu için övünen insanları sevmediğim gibi.

Kendi zekası ve imkanlarıyla sahip olmadığı bir şeyle övünen insan kadar sığ insan var mı?

Belki dinini seçebilirsin, yaşayacağın yeri, hangi ülkenin vatandaşı olacağını ya da nasıl bir hayat süreceğini...

Fakat bir Kürt, bir Türk ya da bir İtalyan olarak doğmayı seçemezsin bu yüzden de bununla övünmek ya da bir insanı sırf bu yüzden ötelemek kelimenin tam anlamıyla gerzekçe olur!

Irkların; iklim, gelenek, görenek, kültür gibi sebeplerle elbet bir dinamiği, bir kimliği ya da genel özellikleri vardır lakin bunu asla insana indirgeyemezsin.

Bütün Kürtler ölsün diyemezsin, bütün Türkler harikadır diyemezsin.

Ya da dersin belki ama demekten öteye gidemezsin.

Kobani eylemlerini desteklemiyorum veya doğuda yahut diğer illerde Kürt vatandaşların yaptıkları yıkımları ve eylem tarzlarını onaylamıyorum.

Bunu da yine her Kürt için söyleyemem.

Bunun tek bir sebebi var... Ne Türkmenler ne Ezidiler aynı zulmü görürken aynı samimiyeti göstermediler.

Kobanide zulüm gören halk için herkes elinden geleni yapmalı. İnsan hayatı keşke politikalar kadar değerli olsaydı.

Bana dokunmayan yılan bin yaşasın dedikten sonra neden insanız diye soruyorum kendime?

Bugün bir sürü polis öldü. Haklı haksız, suçlu suçsuz başka insanlar da ölüyor kaç gündür.

Ölenleri tanımam. Belki geçiyordu oradan sadece ya da belki gerçekten çatışıyordu. Orada değildim. Yorum yapamam ama gebersin gitsin it de diyemem.

İnsanlar iyi ve kötü diye ayrılır.

Ben çalıştım Kürtlerle.

Tam bir buçuk yıl öğretmenlik yaptım. Mükemmel insanlar tanıdım. Harika kalpleri olan muhteşem izlerdi hayatımda. Bir tek oradan ayrılırken günlerce ağladım.

Hala burnumda tüter köyüm.

Ve iğrenç ama gerçekten kara kalpli Türkler tanıyorum. Kendi öğrencisine tacizde bulunan öğretmenler biliyorum. Türklerdi. Sapına kadar.

Ne zaman ki bu kötülük faşizmini bırakırsınız, ne zaman ki sadece iyiyi arasınız o zaman insan olursunuz.

Bir görüşünüz, bir düşünceniz ya da tarafınız olur. Hatta olmalı da ama ırkınızla övünüp başka bir ırktaki tüm insanları aynı kefeye koyduğunuz sürece kendi sığlığınızda boğulursunuz o kadar.

Ölen polislerin ailelerine sabır versin Allah. Ateş düştüğü yeri yakıyor malesef.

Peki neden öldüler?

Kendileri seçmedikleri şeylerle övünen ya da bu yüzden aşağılanan insanların hayata bakış açısı öldürdü onları.

Ve barış...

Işığı başka yerlerde arayan bizler için çok zor.