Denis Villeneue, çok kabarık olmayan filmografisine rağmen ununu elemiş, eleğini asmış bir yönetmen, orası net.Nobel ödüllü Jose Saramago'nun kitabından uyarladığı 'Enemy' bana göre bir başyapıt. Zihinleri aynı çalışan iki insanın birbirini sarmalaması olmuş Saramago'nun kitabını Villeneue'nin filme alması...'Blindness' Saramago'nun sinemaya uyarlanmış bir diğer kitabı. Kitaplarını okuyanlar için filmler basit kalıyor gördüğüm kadarıyla lakin ben iki filmi de sevdim.Sevdim çünkü biraz Lynch kokuyor, biraz hepimizi anlatıyor.Modern dünyada öyle yalnızız ki en yakın arkadaşımız diğer yanımız gibi...'Kaos henüz anlaşılamayan bir düzendir.' cümlesi ile başlıyor film.Kaos ben ise, düzen öteki gibi.Ya da tam tersi.Hangisi hangisi ya da...Film en basit anlatımı ile eşinin hamile kalması ve evliliği ile başedemeyen, yarattığı diğeriyle bu işi rutinden çıkarmaya çalışan bir adamı anlatıyor.Yani olduğun ve olmak istediğin senin, kanlı bıçaklı savaşması.Fakat burada daha mühim bir konu var bence, bu sorunsaldan daha öte bir mesele...Karakterimiz Adam olmak istediği yanından ziyade, aslında geçmişte zaten olduğu fakat artık hayatın dayatmalarından dolayı artık öyle olamadığı yanıyla savaşıyor.Filmin çok yerinde de zaten şimdi, geçmiş, gelecek iç içe.Jake Gyllenhaal, Donnie Darko da dahil her zaman seçici olmuştur bence filmlerinde ki çok da iyi etmiştir.Şahane iş çıkarmış.Filmin en güzel taraflarından biri sarı renk. Renkler. O sarının kasveti, rutini, boğuculuğu.Bol bol ayna kullanılan filmde narsist göndermemer var.Alt kimlik Anthony'in Adam'i kontrol etmeye çalışması, motoruyla onu geçmesi, hayatından çıkması için tehdit etmesi sadece Adam'ı değil bizi de boğuyor, baskılıyor. Biz de bazen kendimizi, özellikle bağımlı olduğumuz ve bırakmak istediğimiz şeylerden kurtulmak için ikna etmez miyiz? Olayları mantığa bürümez miyiz?  Film Kubrick filmlerini de detaylarıyla selamlamıyor değil. Filmcide çalınan şarkı, kiralanan filmdeki renklerin izlediğimiz asıl filme göre daha canlı renklerde olması, kravattaki örümcek deseni, posterler, göndermeler, karakterlerin isimleri...Onlarca detay ile mesajı anlamak seyirciye bırakılmış.Bu tarz filmler izlemediyseniz, filmin sonunda muhtemelen bir şey anlamadığınızı hissedeceksiniz.Hatta 'Bu nasıl film?' diye kızacaksınız.Bu yönleriyle kesinlikle gişe seyircisine hitap etmiyor ama The Machinist, Stay gibi filmleri izleyip sevdiyseniz, Lynch filmleri severseniz hadi olmadı sudoku, bulmaca severseniz sakın kaçırmayın.Metaforu fazla kaçmış ve çoğu şeyi seyirciye bırakması ile zaten bence yönetmen kendisine bir hedef izleyici seçmiş.Filmin posterleri de filmle ilgili çok şey anlatıyor.Adam'ın zihninin koca, boş ve boğucu bir şehre dönüşmüş görüntüsü ve şehrin üzerinde gezinen dev örümcek Adam için onu bir ağ gibi saran sıkıcı ve boğucu hayatı simgeliyor.Örümcek onun için hayatındaki annesi dahil tüm kadınlar...Peki bizim örümceğimiz neyi simgeliyor?İş, evlilik, aile, çocuk...Hangimiz bir zamanlar olduğumuz ve artık olamadığımız zamanlara gitmeyi arzulayıp, araflarda kalmadık?Kendinin arafında kalan herkes için bir yaşam krokisi.Yalnız değilsiniz diye bağırılan bir şiir.Sonuçta kaos, henüz anlaşılamayan bir düzendir.